4.28. Leki. Szpital. A to tylko sen. + Wyjaśnienia.

Czternastoletnia dziewczyna, cztery lata temu straciła matkę. Często kłóci się z ojcem. Jej przyjaciele to szuje, które ciągle wbijają jej nóż w plecy. Skrzywdził ją chłopak.
" Kochany tatusiu."
Kiedy czytasz ten list ja jestem już u mamy. Nie potrafię już żyć. Wszystko się psuje, burzy jak domek z kart. Może u mamy będę szczęśliwa. życie to wzloty i upadki. Równowagą jest śmierć. Zgoda na własną śmierć, pozwala odnaleźć główny nurt w życiu. Już nigdy nie zobaczysz mojego uśmiechu. Pozwól mi odejść tak będzie lepiej. Bo tylko tego pragnę, bo tylko tego chcę. Teraz jestem u mamy. Tak jesteśmy już aniołami. Tatusiu pamiętaj kochałam, kocham i będę Cię kochać. Ale już nie mam po co żyć. Przepraszam. Mam nadzieję, że spotkamy się kiedyś po drugiej stronie.
Kocham Cię.
Ola."
Potem bierze całą garść leków, traci przytomność i upada bez władnie na podłogę. Budzi się w szpitalu. Leży w białej sali na seledynowym łóżku, a przy niej jest jej tata.
- Tato. - Szepnęła.
- Cii Ola pomogę Ci. Wszystko się ułoży. Zobaczysz. - Mówi mężczyzna.
- Ale. - Mówię.
- Oleńko będziemy chodzili do psychologa, zobaczysz. Pamiętasz jak mówiłaś mamie swoje marzenia. Mówiłaś, że chcesz być policjantką. Nie wolno Ci się poddać. Mama by nie chciała, żebyś umarła. Ona by chciała, żebyś spełniała swoje marzenia. - Mówi po woli mężczyzna, a potem całuje ją w czoło i przytula.
Obudziłam się z krzykiem i płaczem. Jacek natychmiast się podniósł do pozycji siedzącej.
- Co się stało? - Spytał Jacek.
- Miałam sen, który przypominał mi jak chciałam się zabić. - Powiedziałam i rozpłakałam się jeszcze bardziej.

*Jacek*

Kiedy Oleńka mi to powiedziała, natychmiast ją przytuliłem do siebie. Mocno wtuliła się we mnie. Czułem jej łzy na mojej klatce piersiowej.
- Cichutko Oleńko nie płacz. - Powiedziałem.
- Ja się boję, że znowu sobie to zrobię. - Powiedziała Ola.
- Oleńko będę przy Tobie zawsze. pomogę Ci. Przejdziemy przez to razem. - Powiedziałem.
- Obiecujesz? - Spytała.
- Obiecuję. - Powiedziałem patrząc jej w oczy.
- Przytul mnie proszę. - Powiedziała Ola.
Przytuliłem ją mocno i pocałowałem w policzek. Wtuliła się we mnie jak mała dziewczynka i zasnęła, a po chwili też zasnąłem. Tuląc moją Olunię.


No witam was kochani. Tak wiem dawno mnie nie było. Ale Internet mi padł. Przepraszam, że mnie nie było. Postaram się to nadrobić.
Pytania.
1. Czy Ola znowu będzie chciała się zabić??
2. Podobała wam się ta historia??
Pozdrawiam.
Mała. ♥