Miniaturka.

Tak wiem wiem, to już kolejna miniaturka na tym blogu. Ale jakoś nie mam pomysłów na opowiadania, za to na miniaturki mam. A no i bym była zapomniała, tą miniaturkę dedykuję Princess, wiesz czemu kochana.


- Hej Alicja możesz do mnie przyjechać? - Gosia zadzwoniła do swojej przyjaciółki.
- Tak. Pewnie. A c się dzieje? - Spytała Ala, słysząc, że z jej przyjaciółką nie jest dobrze.
- Proszę przyjedź, wszystko Ci wyjaśnię. - Powiedziała Gosia.
- Ok. - Rzekła Alicja. Po czym rozłączyła się.
Dziewczyna ubrała się i poszła do swojej przyjaciółki. Mieszkały od siebie dwie ulice dalej, więc po dziesięciu minutach była na miejscu. Zapukała, a po chwili otworzyła jej zapłakana Gosia.
_ Co się stało? - Spytała Ala.
- Wszystko się pieprzy, ale wchodź. Opowiem Ci. - Gosia zaprosiła ją do środka.
- No to mów. - Rzekła Ala niecierpliwiąc się.
- Mama ma raka piersi, tata ciągle w pracy, albo u niej, a ja powiedziałam Sebastianowi o ciąży. To zerwał ze mną bo powiedział, że to nie jego dziecko i, że na pewno się puściłam. Ja już nie wiem co ja mam robić? Mam osiemnaście lat, a będę matką. _ Gosia ukryła twarz w dłoniach i zaczęła szlochać.
Alicja przytuliła przyjaciółkę do siebie. Dziewczyny trwały w uścisku dość długo.
- Nie przejmuj się wszystko się jakoś ułoży. - Powiedziała Ala.
- Dziękuje, że jesteś. - Powiedziała Gosia wtulając się w przyjaciółkę.

*Miesiąc później*

Gosia właśnie wróciła ze szkoły, w salonie zastała ojca ze łzami w oczach.
- Tato co się stało? - Spytała delikatnym głosem.
Jacek spojrzał na córkę, która tak bardzo przypominała mu żonę.
- Mama... - Zaczął Nowak, lecz te słowa nie chciały mu przejść przez gardło.
Jak powiedzieć córce, że straciła jedyną matkę? Jak powiedzieć, że jest półsierotą? Jacek miał w głowie więcej pytań niż odpowiedzi.
- Co z nią? - Spytała Gosia.
- Mama nie żyje. - Oświadczył Jacek.
Po policzkach osiemnastolatki zaczęły płynąć łzy, leciały jak woda z kranu. Jacek podszedł do córki i ją przytulił. Osiemnastolatka wtuliła się w ojca.
- Kochanie nie denerwuj się musisz dbać o dziecko. Pamiętasz co mówił lekarz? Nie wolno Ci się denerwować. - Powiedział Jacek.
Gosia nic nie powiedziała.

*3 dni później*

Odbył się pogrzeb Aleksandry Nowak. Były na nim wszyscy z komendy, prócz Emilki która była chora, oraz jej rodzina. Po zakończeniu ceremonii Małgosia, wraz z ojcem stała nad grobem matki. Żadne z nich się nie odzywało.
- Będę za nią tęsknić. - Powiedziała Gosia wtulając się w ojca.
- Ja też. - Powiedział Jacek.
- Chodźcie pojedziemy do mnie i Emilki. - Krzysztof zwrócił się do swojego przyjaciela i jego córki.
Nowakowie nic nie odpowiedzieli, tylko udali się za mężczyzno.
Po piętnastu minutach cała trójka była na miejscu. Drzwi otworzyła im Emilka. Gosia od razu rzuciła się na nią i mocno przytuliła.
- Ciocia. - Powiedziała Gosia.
- Cześć Gosia. - Powiedziała Emilka i pogłaskała córkę przyjaciół po głowie.
- Siadajcie. - Powiedział Krzysztof.
Wszyscy usiedli przy stole i zaczęli rozmawiać.
- A co z dzieckiem? - Spytała Emilka spoglądając na Gosię.
- Dobrze, ale tatusia to chyba nie będzie miało. - Powiedziała Małgosia.
- Dlaczego? - Spytał Krzysztof.
- Sebastian ze mną zerwał, bo twierdzi, że to nie jego dziecko. - Powiedziała Małgosia.
- Co z niego za facet? - Skomentowała Emilka.
- Szkoda gadać ciociu. - Małgosia wzięła łyk herbaty.
Po 10 minutach w salonie zjawiła się 20 letnia córka Emilki i Krzyśka - Karolina.
- Wujek Jacek, Gosia? - Karolina była zaskoczona, ich obecnością.
- Ciocia Ola nie żyje. - Oświadczył Krzysztof.
- Przykro mi. - Rzekła Karolina.
- Gosia do niej podeszła i mocno się do niej przytuliła. Po mimo tego, że Karolina była dwa lata starsza dziewczyny świetnie się dogadywały. Karola zabrała Gosię do swojego pokoju, gdzie mogły spokojnie porozmawiać.

*3 miesiące później*

- Kochanie jak się czujesz? - Spytał Eryk, obejmując Gosię w pasie.
- Dobrze. - Rzekła Małgosia.
- A co z dzieckiem? - Eryk pocałował dziewczynę w policzek.
- Wszystko dobrze. Ale czy ty mnie nie zostawisz jak już urodzę, przecież ono nie jest Twoje dziecko. - Gosia wyraźnie posmutniała.
- Kotek nie zostawię Cię nigdy, ja nie jestem taki jak on. A te dziecko pokocham jak swoje własne. - Powiedział Eryk.
Gosia wtuliła się mocno w swojego chłopaka.

*Kilka lat później*

Gosia i Eryk wychowują trzyletnią córkę Marylkę. Są razem szczęśliwi. Niestety rodzice Gosi są w niebie. Pół roku po śmierci żony Jacek popełnił samobójstwo. Małgosia, bardzo tęskni za rodzicami, ale ma przyjaciół, rodzinę i bliskich na których może liczyć. Najbardziej pomaga im Alicja, która jest chrzestną dziecka. A trzy lata później na świat przyszła córeczka Gosi i Eryka - Kinga.



Witajcie! To już kolejna miniaturka, trochę ich za dużo, ale co mi tam? A no i zauważyłam, że pod moimi wpisami jest mało komentarzy. :( Dlatego też jeśli będzie 7 komentarzy od różnych osób, moje się nie liczą, to będę dawać opowiadania.
Pozdrawiam.
Księżniczka. ♥