6.3.

No i przyszedł ten czas, czas w którym trzeba się ogarnąć i zacząć pisać opowiadania. Ostrzegam, że w tym rozdziale pojawi się masa akcji. Coś mi się wydaje, że dziewczyny nie będą z tego zadowolone, a co niektóre będą chcieli popełnić straszną zbrodnię w postaci zabójstwa mnie, ale oki postanowiłam zaryzykować. Po niedługim czasie przyjechało pogotowie i zabrało rannych do szpitala. Napierski nie żył, jeden z jego kumpli był postrzelony w brzuch, drugi natomiast został aresztowany. Niestety stan Mikołaja był co najmniej krytyczny. Zaraz po przetransportowaniu do szpitala Białach znalazł się na stole operacyjnym. Nowa pani komendant zwolniła Olę i Jacka z pracy. - Jacek możesz odwieść mnie do domu? - Spytała Ola. - Jasne. - Odpowiedział Jacek i posłał jej ciepły uśmiech. Udali się do auta i ruszyli w stronę domu Aleksandry. Przez całą drogę panowała głucha cisza, żadne z nich się nie odzywało. Byli pochłonięci w swoich myślach. Po około piętnastu minutach dotarli pod blok Wysockiej. - Wejdziesz? - Spytała Ola. - Jasne. - Odpowiedział Jacek. Aleksandra otworzyła drzwi, weszli i udali się do salonu. - Napijesz się czegoś? - Spytała Ola. - Soku. - Odpowiedział Jacek siadając na białej kanapie w salonie, Aleksandra udała się do kuchni, a po chwili wróciła z dwiema szklankami soku pomarańczowego, jedną z nich wręczyła Jackowi, sama z kolei usiadła obok Nowaka. Zaczęli rozmawiać, tematy im się nie kończyli. Rozmawiali bardzo długo. - Późno już będę się zbierać. - Powiedział Jacek wstając z kanapy. - A może został byś na noc? - Spytała Ola z nadzieją w głosie. Liczyła na to, że Jacek się zgodzi i tak było. - No dobrze. - Powiedział Jacek. * Pięć godzin później * Olka zasnęła w sypialni, a Jacek w salonie. Nagle obudził ich dźwięk rozbijanej szyby w sypialni. Jacek szybko się tam udał się do pomieszczenia, zastał wystraszoną Olę skuloną na łóżku, szkło i cegłę na której była kartka z jej imieniem. - Wszystko w porządku? - Spytał Jacek. - Boję się. - Powiedziała Ola. - Idź do salonu, a ja za chwilę przyjdę. - Powiedział Jacek. Ola wykonała polecenie. A Jacek zasłonił żaluzję w sypialni i odczepił liścik od cegły, a potem udał się do Aleksandry. - Olu do cegły była przyczepiona kartka z Twoim imieniem. - Powiedział Jacek podając jej kartkę. Ola niepewnie rozłożyła kartkę i zaczęła czytać list. Przeczytała go i wybuchła płaczem... Hej! Właśnie skończyłam pisać to opowiadanko. Pytanka. 1. Co było w liście? 2. Kto wybił szybę? Pozdrawiam. Mała. ♥