6.18.

Pod drzwiami był list. Jacek przez chusteczkę go wziął i przeczytał. Jego treść była następująca.

"Mam Waszego syna. Jeśli zapłacicie 100 000 dzieciakowi nic się nie stanie. Jeśli nie zrobię sobie z niego tarczę strzelecką. Dalsze wskazówki jutro."

Aleksandra wybuchła płaczem, Jacek był załamany, ale nie chciał tego pokazywać. Przytulił żonę do siebie i weszli do domu. Ola od razu poszła do pokoju syna, wzięła ulubionego misia Tomeczka, przytuliła do siebie i zsunęła się na podłogę. Kobieta tulił do siebie misia syna, a po jej policzkach płynęły bezbarwne kropelki, które leciały jak woda z kranu. Jacek poszedł do pokoju syna i zastał Olę w kompletnej rozsypce. Wziął ją na ręce i zaniósł do sypialni. Położył na łóżku i okrył kołdrą.
- Spróbuj zasnąć. - Powiedział delikatnym głosem Jacek.
- Ktoś porwał naszego syna, a ty karzesz mi spać?! - Wrzasnęła Ola.
- Oleńko proszę Cię. Dobrze wiesz, że zostaliśmy odsunięci od tej sprawy. - Powiedział Jacek.
- Ale dlaczego to akurat my? Dlaczego to akurat nasz syn? Gdzie on jest? Kto go porwał? - Ola zaczęła zadawać mnóstwo pytań.
Jacek nie wiedział co ma jej odpowiedzieć. Wiedział, że jak zobaczy tego skur****** co porwał jego syna to mu solidnie obije mordę.
- Olcia spójrz na mnie. Obiecuje Ci, że nasz syn wróci do nas cały i zdrowy. - Pocałował ją w czubek głowy.
- Połóż się obok i mnie przytul. - Powiedziała Ola.
Jacek szybko wykonał jej prośbę. W końcu w ubraniach zasnęli.

*Godzina 1:00*

Ola obudziła się z krzykiem i płaczem. Co obudziło Jacka.
- Co się stało? - Spytał delikatnie Nowak.
- Śniło mi się, że nasz syn nie żyje. - Odpowiedziała Olka.
- Nawet tak nie myśl, ani nie mów. Obiecuje Ci, że go znajdą. - Jacek przytulił swoją żonę do siebie. Ta wtuliła się w męża i po trzydziestu minutach ponownie zasnęła.

*W tym samym czasie*

Mały Tomek spał w swoim wózku, który znajdował się w pomieszczeniu w opuszczonym magazynie. W pomieszczeniu tym było jedno za kratowane okno, zamiast podłogi był beton, a od ścian odchodził tynk. Świeciła się tylko mała lampeczka. W drzwiach stał mężczyzna, który był ubrany w dresy, miał ciemne włosy i podajże niebieskie oczy. Był wysoki i dobrze zbudowany. Mężczyzna był wyraźnie czymś zamyślony.

*Następny dzień*

Ola i Jacek po przebudzeniu Ola i Jacek przebrali się, zjedli śniadanie i wyszli z domu. Na masce auta zauważyli kolejny list. Jacek przez chusteczkę go wziął i przeczytał.

"Kasa na 16:00, opuszczone magazyny na Brackiej"

Nowakowie pojechali na komendę. W pokoju policjantów byli Alicja, Karolina, Krzysiek, pani komendant i Arek z pionu kryminalnego.
- Ola, Jacek, Co wy tu robicie? - Spytał Krzysiek.
- Wczoraj pod drzwiami znaleźliśmy to, a dziś na masce samochodu to. - Jacek wyjął "Listy" z kieszeni. Arek natychmiast założył rękawiczki, wziął listy od kolegi i włożył do odpowiednich torebek.
- To ja idę zdjąć odciski palców. Może coś znajdziemy na tym. - Powiedział Arek i wyszedł.
- A jak wy się trzymacie? - Spytała pani komendant.
- Szkoda gadać. - Powiedział Jacek.
Ola nic się nie odzywała. Stała wtulona w męża.
- Znajdziemy go całego i zdrowego. - Rzekła Jaskowska.
- Mamy nadzieje. - Oświadczył Jacek.
- Może to zabrzmi banalnie, ale najważniejsze jest pozytywne myślenie. - Odezwał się Krzysiek.
- Krzysiek ma racje. - Karola przyznała racje Krzyśkowi.
- Wszystko się ułoży. - Powiedziała Ala.
Te pogawędkę przerwał im Arek, który wszedł do pokoju.
- Słuchajcie mamy coś. - Powiedział Arek...




Hejka! Przychodzę do Was z kolejnym opowiadaniem. Mam już przygotowaną miniaturkę. Ale jeszcze na nią poczekacie.
Pytanka.
1. Co znalazł Arek?
2. Czy to koniec cierpienia Oli i Jacka?
3. Czy Nowakowie odzyskają syna?
Pozdrawiam.
Księżniczka. ♥